|
| ||||
| ||||
|
72 CYRILL XXXVI.
Tuf budau dowedeni do węczné radosti Zidé, widaucz, an se welmi muczí, A hrzíssnij do pekla, do węczné zalosti. Napinili haubu horzkau zsluczí, Tehdáz Krystus wssem tu przistogíczým Poddali gemu píti, Mluwiti bude hlasem welikým. Umęyz to czlowęcze w pamęti míti, Poátez ke mnę wssyczknij mogi pozehnanij, Ze gest zíznil spasení nasseho, A hrzíssníczy na węczné zatracenij. Aby nasytil tielem a krwí kazdého węrného. Y pugdau wolenij do králowstwij Bozího A zatraczení do ohnę węczného, Kopij. A w tom wsseczky węczy skonány budau Wssyczknij wizte a znameneijte, A tak bude konecz saudii. Kopii Pánę ohledegte, Kterak gest welikú ostrostij, Suknie. Genz prorazylo boky, kostij, Kdyz sau Pána Krysta ukrzizowaly Krew a wodu wytoczilo, A podle pijsma dokonaly, Kdyz do boku Pánę wkroczilo, Rytírzy raucha geho nosy, Udęlalo gest ránu welykau, Aby metaly o nę losy. Otewrzelo gest hrzíssným bránu nebeskau. Díl raucha kazdému daly, Aby dnessnij den se skrze ní braly Ale suknę neroztáhly, A wssech hrzíchúw zde zústaly. 10. Neb wsseczka od wrchu tkána bywsse, Jakz wodila matka Pána Gezijsse. Rzebrzík. Hleámez my raucho cztnosti nadęlyti, Tento gest rzebrzík lidu hrzíssného, Abychom se mohly swatebnę odíti, Po nęmz uvedly Syna Bozijho, Gsaucze wzátczný na hodech Pána swého, Po kterémz gest kráczel smutnę Neussly do ohnę węczného. Swázán sa prowazy przeukrutnę. Kostky. Gedni za wlasy, druzý za rucze táhnaucze, Geho Swatými Audy wládnaucze, Rytirzy Pána Krysta ukrzizowawsse, Tahnaucze geho na wsse strany, Raucho geho na díly rozlosowawsse, Tak ze gsau se otwíraly geho rány, Kostkami sau o nę metaly, O umęymez sobę to, czlowęcze, uváziti, Aby se tím korzesfowaly. Ze gest Pán Krystus ráczil pro tę Smrt Wssak proto se gest neywícze dálo, ukrutnau trpęti, Aby se prorocztwí napinilo: Beránek newinný a przetichý, Ssacztwo gsau mezy sebau rozdęlyli Aby shladil nasse wsseczky hrzíchy, A o sukny mau gsau losy metali. Budem-li ho následowati, Gezu Kryste pro nás obnazenij, Chcze za sebau k sobę wsseczky do sláwy Nedopausstęy na nás węczného zahanbeni), przigíti. 14. Prostęradlo. Michal s traubú. Popatrzte na tato, lyde milý, Poslaucheyte Krzestiané wssyczknij, A zeleyte Pána Krysta w tuto chwíly, Czo se stane przi saudnem dnij. Kterak mu se od lydí geho dála Neyprwe Michal Archangel zatraubí w traubu, A on pich byl nadęlte dokonalá. Rzka wstańte mrtwí, podle k saudu. Byl gesti w prostęradlo Iniené wobestrzen Rychle wssiczknij z hrobu wstanau, A mrtwij od Jozeffa do hrobu polozen, Cheylícze se na prawau stranu, (!) On pak pro lid na swęt przissel, Tu se stane rozdęlenij Aby s nimi w radost wyssel, Wedle kazdého gednoho zaslauzenij : Onij gsau ho pak obnazily Dobrzí stanau na prawiczy, A trápení geho sau se posmívaly. Zlý pak trzesau se na lewiczy. On se pak Otczy swému modlil, Tehdy mnozstwij Angelúw staupí z nebe, Az se krwawým potem w zahradę potil. Ty węczy magícze u sebe: Protoz Kryste pro twé slaw-!é wzkrzíssenij Gednij kopij, druzí Krzíz bozij, Deyz nám, nassím hrzíchúm odpusstęnij. Gednij korunu spletenau s hlozij, Gednij rzebrzík, druzí Krzíz krwawý, Hauba. Gedmj bicze, druzí swázané metly, Tato gest hauba horzkosti piná, Gednij hrzebíky, kladiwo, hauby i trest, W níz to byla zlucz s ocztem smíssená, Wsseczko to, czím Pán Krystus trápen gest, Kdyz gest Pán Krystus omdléwal, Ukazugícze to wsseczlco kazdému, W tom na zízeń gest zawolal. Zlému y také dobrému. ®® (Dokoncení.) E | ||||
|